Οι φίλοι είναι εκεί… μικρές κουκίδες, εντός κι εκτός πόλης. Τις ενώνω με κόκκινη κλωστή. Ισορροπούν πάνω της σκέψεις λόγια και μηνύματα. Αναπάντητες τείνουν τραμπαλίζονται και πέφτουν. Αν ένας από τους δύο το σήκωνε μπορεί να λέγαμε τα εξής:

Τζαμάρισμα*

 

Μια συνομιλία με τη ζωγραφική του Χάρη Μητρούση

Σε σκεφτόμουν… Πώς είσαι; Πώς περνάς; Τι βλέπεις όταν περπατάς; Αγαπάς αυτές τις μέρες; Σε χαϊδεύουν; Νιώθεις; Κλαις; Έζησες τίποτα καλό; Έστω είδες; Άκουσες; Τι θα ‘θελες; Έχεις λεφτά; Σχέδιο; Όνειρο; Ένα γαμώτο που σε καίει; Είναι αρκετό να σε ζεστάνει; Πρόσεχε μόνο… τις αναθυμιάσεις…

Εδώ; Όλα καλά. Δεν σκέφτομαι. Τραγουδάω πού και πού και αποκωδικοποιώ μετά τις μελωδίες. Πώς σου κολλάει ένα τραγούδι, χωρίς λόγο. Υπάρχουν στιγμές… «σ’ αγαπώ και μ’ αρέσει η ζωή» …κι άλλες πιο… «Χειμώνας… δεν τ’ ακούω πια τριγύρω μου τα αηδόνια». Το ξέρεις; Το μουρμούριζε κάθε Δεκέμβρη η μαμά κι έχωνε τα κυδώνια στο φούρνο. Καρφωμένα πάνω τους γαρύφαλλα, κανέλες… μύριζε το σπίτι γλυκιά αναμονή. Τι περιμέναμε; Να μεγαλώσουμε…ξέρω κι εγώ…

Τι πράγμα; Ναι βγαίνω. Βγαίνω στην πόλη να συλλέξω εικόνες κι έμπνευση… Κουκουλώνομαι καλά και μ’ αδηφάγο βλέμμα ψάχνω ένα πέταγμα πουλιών, ένα σύντροφο σκύλο, μια ομορφιά… Βλέπω πολλούς να κατουράνε στον δρόμο. Εκεί κατουράνε στα κεπέγκια; Στις σκάλες; Στα δέντρα; Στα παρκαρισμένα; Στους κάδους; Στους ανθρώπους που’ ναι μέσα τους και ψάχνουν;

Συχνά καταλήγω σινεμά. Είναι πιο εύκολο να πάρεις την ταινία έτοιμη, παρά να την ζήσεις. Βυθιζόμαστε στις θέσεις μας και πάμε… Ρώμη, Άνδρο, στο διάστημα… Έπειτα ανάβουν τα φώτα κι επιστρέφω με σουβενίρ πλάνα αξιοθέατα στο σπίτι.

Α, πέτυχα κάτι ωραίο χθες. Μπάσο, κιθάρα, ντραμς, σαξόφωνο, μελόντικες, φωνές. Τζαμάρανε, γελούσανε, έδιναν χώρο κι έπαιρναν. Ξες τι ωραία; Έβγαλα και τα γυαλιά, έξω έβρεχε, θόλωσαν τα πάντα. Έβλεπα μόνο ήχους και νωτισμένα χρώματα. Σαν πίνακας ξεχασμένος στην καταιγίδα. Σαν συναυλία στο βυθό της θάλασσας. Ή σαν μαέστρος ζωγράφος που έκλαιγε.

Μην χάνεσαι. Μου λείπεις. Δεν σε παίρνω αλλά σε σκέφτομαι. Φυσάω μέσα σε σαπουνόφουσκες ευχές και προσευχές. Φτάνουν ως εκεί;

*Τζαμάρισμα: ο συγκεκριμένος όρος αποτελεί εξελληνισμένο δάνειο του αγγλικού όρου jamming και χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια συνάντηση μουσικών (κατά κύριο λόγο οργανοπαιχτών και όχι θεωρητικών) με σκοπό την πρωτογενή παραγωγή μουσικής, χωρίς να υπάρχει προετοιμασία ή προϋπάρχον υλικό.

Πηγή http://www.exostispress.gr/Article/methismeno-paramithi-tzamarisma-479#ixzz2mxfRIX5B

                                                                                                             


                                                                                                           (Πρώτη Δημοσίευση: 5.12.2013)